الگو برداری از تنظیم احساسات و تعهد به اهداف ورزشکاران المپیکی

ورزشکاران المپیکی در مورد تنظیم احساسات و تعهد به اهداف، چه چیزی می توانند به ما بیاموزند؟

المپیکی ها اغلب به عنوان انسان هایی با قدرت بدنی و ذهنی باورنکردنی دیده می شوند.

بازی های المپیک 2020 توکیو به خوبی برگزار شد و سخت است که تحت تأثیر استعداد، عزم و اراده ورزشکارانی که هر ساله از سرتاسر جهان در رقابت هستند، قرار نگیریم.

برای بسیاری از ما غیر المپیکی ها، فکر داشتن چنین قابلیت هایی فقط یک رویا است.

اما تحقیقات در روان‌شناسی ورزشی نشان می‌دهد که در واقع مهارت‌هایی وجود دارد که می‌توانیم از متخصصان بیاموزیم، به شرطی که خودمان بخواهیم کار کنیم.

چه چیزی یک ورزشکار المپیکی را می سازد؟

المپیکی بودن نه تنها مستلزم داشتن استعدادهای فیزیکی فوق العاده است، بلکه به مقدار باورنکردنی کنترل روانی نیز نیاز دارد.

روانشناسان ورزشی چندین دهه تلاش کرده اند تا عناصر روانشناختی کلیدی را که باعث رشد بزرگترین ورزشکاران جهان می شوند، را شناسایی کنند.

برای مثال، ورزشکاران حرفه ای، سطوح بالایی از اشتیاق و تعهد نسبت به ورزش خود را نشان می دهند.

آنها بیشتر از افراد عادی به توانایی های خود ایمان دارند-  ایمانی که می تواند از آنها در برابر اثرات منفی استرس محافظت کند.

انعطاف پذیری و عزم راسخ به آنها کمک می کند تا از شکست بازگردند.

به داستان این ورزشکار توجه کنید:

غواص بریتانیایی تام دیلی در سه المپیک قبلی شرکت کرده بود و موفقیتی کسب نکرده بود اما ناامید نشد و این بار بالاخره در توکیو اولین مدال طلای المپیک خود را به دست آورد.

نکته ی دیگر اینکه ورزشکاران، در حین رقابت، باید به طور موثر احساسات و توجه خود را تنظیم کنند تا بهترین عملکرد را تضمین کنند. کنترل نکردن احساسات ممکن است عملکرد آنها را تحت فشار به خطر بیاندازد – پدیده ای که اغلب از آن به عنوان “خفگی” یاد می شود.

انصراف سیمون بایلز ژیمناست، از تیم زنان ایالات متحده و فینال های همه جانبه برای تمرکز بر سلامت روانی خود، به تمام جهان نشان داده است که آگاهی ورزشکاران از عملکرد عاطفی و روانی خود و اهمیت سلامت روان چقدر مهم است.

یک ورزشکار حرفه ای برای دستیابی به این اهداف باید از نظم بالایی برخوردار باشد.

اما نظم و انضباط چگونه توسعه می یابد؟

در حالی که ژنتیک در شکل گیری یک ورزشکار حرفه ای نقش دارد، تجربیات زندگی و عوامل محیطی نیز بسیار مهم هستند.

ویژگی هایی مانند خودکارآمدی (اعتقاد شما به توانایی شما در انجام یک کار) از طریق تجربه و حمایت مستمر از سوی دیگران ایجاد می شود.

مطالعات نشان می‌دهد که ایجاد یک محیط حمایتی که اراده آزاد، بیان عاطفی و بازخورد غیرقابل کنترل را ترویج می‌کند، برای افزایش بهزیستی روان‌شناختی ورزشکاران مهم است.

این نوع محیط چیزی را که ما آن را “انگیزه مستقل” می نامیم، تقویت می کند، که انگیزه ای برای انجام یک عمل بر اساس علاقه یا لذت شخصی است.

تحقیقات نشان داده است که رفتارهایی که به طور مستقل انگیزه دارند، به احتمال زیاد در درازمدت حفظ می شوند.

قهرمانان المپیک اغلب با عوامل استرس زای متعدد مربوط به عملکرد ورزشی، شغل و زندگی شخصی خود سروکار دارند.

اما کار آنها مستلزم آن است که انعطاف پذیری خود را توسعه دهند و به عوامل استرس زا به عنوان چالش هایی که باید بر آنها غلبه کرد نگاه کنند.

عملکرد یک ورزشکار همچنین می تواند تحت تأثیر انواع نشانه های محیطی از جمله همسالان، حریفان، امکانات تمرینی، فعالیت های تمرینی و مربی آنها قرار گیرد.

بنابراین مربیان نقش مهمی در شکل دادن به محیط ورزشکار و ارتقای عملکرد بالا دارند.

اتخاذ طرز فکر حرفه ای ها

چه برای المپیک 2024 پاریس تمرین می کنید یا برای امتحان دانشگاه، استفاده از برخی از مهارت های روانشناختی مورد استفاده المپیکی ها می تواند به شما کمک کند تمرکز و انگیزه را در زندگی خود حفظ کنید.

خواه می خواهید بیشتر ورزش کنید، مصرف الکل خود را کاهش دهید، یا شاید در خانه یا محل کار بهره وری بیشتری داشته باشید – تکنیک های زیر می توانند به شما در اتخاذ یک طرز فکر حرفه ای کمک کنند.

1. هدف گذاری

 ورزشکاران حرفه ای اغلب اهداف کوتاه مدت و بلندمدتی را تعیین می کنند.

تعیین اهداف «هوشمند» (مشخص، قابل اندازه‌گیری، قابل دستیابی، واقع‌بینانه و محدود به زمان) می‌تواند به شما کمک کند تا به آن پیروزی‌های کوچک دست یابید تا در حین پیشرفت به سوی هدفی بزرگ‌تر، انگیزه داشته باشید.

هنگام تعیین اهداف برای خود، سعی کنید با پیوند دادن آنها به ارزش هایی که به آنها اهمیت می دهید، آنها را معنادار کنید.

برای مثال، ممکن است بخواهید سلامتی یا پیشرفت تحصیلی خود را در اولویت قرار دهید.

انجام این کار می تواند به تقویت انگیزه شما برای رسیدن به اهدافتان کمک کند.

 2. برنامه ریزی

دستیابی به یک هدف اغلب می تواند زمان و تلاش قابل توجهی را ببرد، همانطور که در ورزشکارانی که برای المپیک آماده می شوند، می بینیم.

برنامه ریزی یک مهارت روانشناختی مهم است که می تواند به شما در تنظیم رفتارتان در حین حرکت به سمت اهدافتان کمک کند.

 ایجاد برنامه های عملیاتی دقیق را در نظر بگیرید که مشخص می کند چه زمانی، کجا و چگونه به سمت هدف خود پیشرفت خواهید کرد.

برنامه اقدام شما ممکن است به شکل زیر باشد:

 هر روز بعد از ظهر ساعت 3:00 بعدازظهر (زمانی که) به سمت استخر شنای محلی (جایی) می روم و به مدت 45 دقیقه (چگونه) شنا می کنم.

علاوه بر این، ایجاد برنامه های مقابله ای دقیق به شما کمک می کند تا برای چالش های احتمالی که ممکن است مانع دستیابی به هدف شوند، آماده شوید.

برای مثال:

 اگر استخر خیلی شلوغ باشد، به جای آن برای 45 دقیقه دویدن در پارک می روم.

 3. خودگویی مثبت

 بسیاری از ورزشکاران در تمرینات انعکاسی مانند صحبت با خود شرکت می کنند تا به آنها کمک کند روی کار در حال انجام تمرکز یا تمرکز کنند.

 شناسایی کلمات یا عبارات کلیدی مثبت مانند “من می توانم آن را انجام دهم” و “من تقریباً آماده هستم” می تواند به تغییر توجه شما و افزایش انگیزه برای استقامت در موقعیت های دشوار یا چالش برانگیز کمک کند.

خودگفتاری مثبت همچنین می تواند به افزایش خودکارآمدی شما کمک کند، که پیش بینی کننده قوی برای نتایج مثبت مختلف است.

4. تصویر سازی ذهنی

 قبل از دویدن به سمت خرک یا اجرای سرویس در والیبال، ورزشکاران اغلب از تصاویر ذهنی برای تجسم عملکرد خود استفاده می کنند.

تجسم مراحل مورد نیاز برای انجام یک عمل یا رسیدن به هدف می تواند انگیزه و لذت پیش بینی شده از تکمیل فعالیت برنامه ریزی شده را افزایش دهد.

 بنابراین دفعه بعد که به تماشای رقابت بهترین های جهان برای کسب افتخار می نشینید، به این فکر کنید که چگونه می توانید طرز فکر یک المپیکی را بپذیرید و انگیزه داشته باشید که به روش خود برتر شوید.

نویسنده : فاطمه عسگری