اختلال شخصیت نوعی بیماری است که در آن فرد بیمار اخلاق و رفتار ناسالم و متغییری دارد.هر فردی، در شرایط مختلف، به‌شکل متفاوتی می‌اندیشد، رفتار می‌کند و واکنش نشان می‌دهد. شخصیت هر فرد به عوامل متعددی بستگی دارد، مثل نحوه‌‌ٔ بزرگ‌شدن، تاثیر ژن‌ها، محیط پیرامونی، و تجربه‌های زندگی. معمولا به‌این‌خاطر اتفاق می‌افتد که فرد طبق هنجارهای پذیرفته‌شده‌ی جامعه نمی‌اندیشد و رفتار نمی‌کند و اعتقاداتی غیر از اعتقادات پذیرفته‌شده دارد.

۱. ابتدا بفهمید اختلال شخصیت چگونه شکل می‌گیرد. معمولاً ریشه در کودکی دارد، و ناشی از باوری غلط است که خودش را در بزرگسالی آشکار می‌کند. فرد به مدت طولانی از الگوهای رفتاری‌ای پیروی کرده و تجربه‌هایی شخصی اندوخته که با هنجارها تفاوت فاحشی داشته‌اند.

• نتیجه این می‌شود که فرد بزرگسال نمی‌تواند روابط شخصی درستی برقرار کند، نمی‌تواند خودش را با بعضی موقعیت‌های خاص تطبیق دهد، و نمی‌تواند خودش را با تغییر هماهنگ کند.

۲. با نقش ژن‌ها آشنا شوید. تحقیقات نشان داده بعضی از ویژگی‌هایی را که از طریق ژن منتقل می‌شوند می‌توان علت اختلالاتی همچون اضطراب، پرخاشگری، و ترس دانست.

۳. از تاثیرات منفی آزار زبانی آگاهی پیدا کنید. در تحقیقی که بر روی ۷۹۳ مادر و کودک انجام شد معلوم شد کودکانی که مورد آزار زبانی قرار می‌گرفته‌اند سه‌برابر بیش از دیگران احتمال ابتلا به اختلال شخصیت را داشتند. این اختلالات شامل نارسیسیم (خودشیفتگی)، پارانویا (بدگمانی شدید)، و وسواس فکری و عملی می‌شود، و اغلب تا بزرگسالی نیز ادامه پیدا می‌کند.

• این نکته ارزش توجه دارد: رابطه‌‌ٔ قوی با دوستان، معلم، یا یکی از اعضای خانواده می‌تواند بعضی از آثار مخرب آزار زبانی را خنثی کند.

۴. نقش جراحت‌های روحی دوران کودکی را بپذیرید. در چند دانشگاه بسیار مهم آمریکا، به‌صورت مشترک، تحقیقی انجام شد که آن را این‌طور نام‌گذاری کردند: مطالعه‌‌ٔ گروهی و طولی اختلالات شخصیتی. در این تحقیق، نقش آسیب‌های روحی دوران کودکی در ایجاد اختلالات شخصیتی بررسی شد.

• یکی از تحقیق‌ها نشان می‌داد که میان نوع آسیب روحی و تعداد دفعاتی که فرد دچار آن آسیب روحی می‌شود با اختلال شخصیتی رابطه‌ای وجود دارد. مثال: احتمال بیشتری دارد که کودکانی که آسیب جنسی دیده‌اند دچار اختلال شخصیت مرزی شوند.

۵. بپذیرید که حساسیت افراطی می‌تواند نشانه باشد. کودکانی که حساسیت شدیدی به محرک‌هایی مثل صدا، نور، و لمس دارند، ممکن است دچار اختلال‌هایی مثل درخودماندگی، عصبیّت یا ترس شوند. حدود ۲۰درصد از نوزادان واکنشی هستند، اما کمتر از ۱۰درصد از این نوزادان دچار اختلال شخصیتی می‌شوند. به‌همین‌خاطر، نباید نقش حساسیت افراطی را مستقیم درنظر گرفت و آن را تنها عامل موثر در این رابطه دانست.

میگنا