نوزادان قادر به دیدن تصاویری هستند که بزرگسالان آن را نمی‌بینند!

مطالعات جدید نشان‌دهنده‌ی آن است که نوزادان جهان پیرامون را متفاوت‌تر از بزرگسالان درک می‌کنند.

به طور کلی ما می‌توانیم یک شی را حتی اگر برای مدتی کوتاه آن را مشاهده کنیم تشخیص دهیم. با این حال اگر شی دیگری بلافاصله به دنبال اولین شی ظاهر شود درک ما از جسم اول دچار اختلال می‌شود به گونه‌ای که وجود آن را متوجه نمی‌شویم. این پدیده “visual backward masking”(پوشش بصری عقبی) نام دارد و در علوم بصری برای مطالعه‌ی نحوه‌ی پردازش ادراک بینایی در مغز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

به طور قابل توجهی این پدیده حتی اگر شی دوم به طور کامل شی اول را نپوشاند نیز رخ خواهد داد. به طور مثال قرار گرفتن چهار نقطه در اطراف یک شی.

تصور می‌شود این پدیده در عملکرد “پردازش بازخورد”(feedback processing) ایجاد اختلال می‌کند.

زمانی که ما جسمی را مشاهده می‌کنیم اطلاعات از پایین‌ترین بخش بصری در مغز به بالاترین بخش می‌روند. “پردازش بازخورد” که در آن داده‌ها از بالاترین بخش‌های مغز به پایین‌ترین بخش‌ها بازمی‌گردند نقش مهمی در ادراک بصری ما دارد. پدیده‌ی “پوشش بصری” در این عملکرد اختلال ایجاد می‌کند.

یوسوکه ناکاشیما(Yusuke Nakashima)، نویسنده‌ی اصلی این مقاله در دانشگاه “Chuo” در توکیو می‌گوید: ما این پدیده را در نوزادان سه تا هشت ماهه مورد آزمایش قرار دادیم و “پردازش بازخورد” آن‌ها را بررسی کردیم.

محققان برای آزمایش نوزادان مجموعه‌ای از تصاویر صورت افراد به آن‌ها نشان دادند و مدت زمانی که نوزاد به تصاویر خیره می‌شد را اندازه‌گیری کردند. از آن‌ جایی که نوزادان برای مدتی طولانی‌تر به تصاویر صورت افراد خیره می‌شوند محققان می‌توانستند بفهمند که آیا نوزاد تصویر صورت را درک می‌کند یا خیر. آن‌ها دو دسته تصویر به نوزادان نشان دادند. در دسته‌ی اول بلافاصله پس از تصویر صورت، تصویر دیگری آن را می‌پوشاند و در دسته‌ی دوم هیچ تصویر دیگری به نمایش گذاشته نمی‌شد.

محققان دریافتند که پدیده “پوشش بصری” در نوزادان هفت تا هشت ماه رخ می‌دهد و آن‌ها قادر به دیدن تصویر چهره پس از نمایان شدن تصویر پوششی نیستند. درست مانند همان اتفاقی که در بزرگسالان رخ می‌دهد. اما در مقابل نوزادان سه تا شش ماهه قادر به درک تصویر اول پس از نمایش تصویر پوششی بودند و این پدیده در آن‌ها رخ نداد. آن‌ها می‌توانستند چیزهایی را ببینند که هم‌نوعان بزرگترشان قادر به دیدن آن نبودند.

ناکاشیما می‌گوید: این نتایج نشان می‌دهد که فرایند “پردازش بازخورد” در نوزادان زیر هفت ماه کامل نیست و رخ نمی‌دهد بنابراین اختلالی نیز در آن ایجاد نمی‌شود. نتایج این مطالعه نشان داده است که مکانسیم‌های مربوط به درک بصری در نیمه دوم اولین سال زندگی به شدت تغییر می‌کند.

همچنین نتایج نشان داده است که اشیائی که در اوایل دوران نوزادی قابل مشاهده هستند در رشد نوزاد غیرقابل مشاهده می‌شوند. اما به گفته‌ی ماسامی یاماگوچی(Masami Yamaguchi) استاد دانشگاه “Chuo” با رشد قابلیت “پردازش بازخورد” توانایی‌های بصری مهمی به دست می‌آید.

نوزادان در ماه‌های اولیه ممکن است جهان پیرامون را مبهم درک کنند.