آشنایی با اوتیسم

به چه کسي اوتیسم مي گوييم؟

اوتیسم يک اختلال نافذ رشد است. بعضي از پزشکان براي افراد اوتیسم از واژه اختلال حواس استفاده مي کنند چرا که دامنه دقت آنها پايين و علائم شان متفاوت است. اوتیسم در بعضي از افراد ممکن است اصلا تشخيص داده نشود مخصوصا آنهايي که علائم خفيفي دارند يا چند معلوليتي هستند. محققان چندين معيار براي تشخيص اوتیسم دارند.

بعضي از معيارها که بسيار استفاده مي شود عبارتند از:

در بازيهاي اجتماعي و تخيلي يا ناتوان هستند يا به گونه اي ضعيف عمل مي کنند.

آنها در دوست يابي ناتوانند.

توانايي شروع يا ادامه مکالمه را ندارند.

داراي حرکات کليشه اي ، تکراري و زبان غيرمعمول مي باشند.

به چيزهايي ( الگوهاي محدود ) که مورد علاقه شان است به طور غيرعادي توجه مي کنند.

به نظر مي رسد علاقه مند هستند، کارهاي يکنواختي را به صورت روزمره انجام دهند.

به قسمتهايي از اشيا دل مشغولي دارند.

اين علائم براي تشخيص اوتیسم کافي نيست آنها اغلب با اختلال نافذ رشد شناخته مي شوند و به طريق ديگري مشخص نشده اند. به بعضي از افراد که علائم اتيستيکي دارند و در مهارتهاي زباني رشد خوبي دارند سندرم آسپرگر مي گويند. تعدادي از بچه ها در سال هاي اول زندگي نرمال به نظر مي رسند سپس مهارتهاي خودشان را از دست مي دهند و رفتار اتيستيکي نشان مي دهند آنها ممکن است با اختلال از هم گسيختگي کودکي شناخته شوند. “سندرم رت” شامل دختراني است که ويژگيهايي مثل رشد ناکافي مغز، حمله هاي ناگهاني، مشکلات عصبي داشته و با رفتارهاي اتيستيکي شناخته مي شوند.”PDD-Nos” ، “آسپرگر”، “CDD” و “سندرم رت” همه در طيف اوتیسم قرار مي گيرند. مشکلات شنوايي ممکن است ما را براي تشخيص اوتیسم گيج کند، بچه هايي که داراي تاخير گفتاري هستند بايد از نظر شنوايي چک شوند.

بعضي از بچه ها علاوه بر مشکل اوتیسم دچار مشکل شنوايي هم هستند نيمي از بچه هاي اتيستيک بهره هوشي زير 50 دارند، 20 درصد بين 50 تا 70 و 30 درصد بالاتر از 70 مي باشند تخمين زدن بهره هوشي در بچه هاي کوچک اوتیسم مشکل است چون آنها مشکلات رفتاري و زباني دارند و اين امر به نوع تستها و چگونگي طراحي آن بر مي گردد. درصد کمي از بچه هاي اوتیسم نبوغ خاصي دارند. اين اشخاص در بعضي از زمينه ها محدوديت هايي دارند، اما مهارتهاي فوق العاده اي در زمينه ي موسيقي، رياضيات، نقاشي يا تجسم فکري دارند.