کلوزاپین

کلوزاپین یکی از انواع داروهای ضد روان‌پریشی است که اغلب برای مهار کردن بیماری‌های سایکوز مانند روان‌گسیختگی یا اسکیزوفرنی از آن استفاده میشود و زمانی تجویز می‌گردد که فرد به درمان‌های دیگر پاسخ نداده باشد.

این دارو به علت آسیب به گلبول‌های سفید خون و عوارض جسمی و روانی حتما باید زیر نظر پزشک و با احتیاط مصرف گردد چراکه کلوزاپین می‌تواند حتی باعث مرگ افراد شود.

همچنین لازم است که پزشک قبل از تجویز دارو آزمایش خون از فرد بگیرد. توجه داشته باشید که این دارو با داروهای ضد اضطراب و افسردگی نیز تداخل دارد و از مصرف همزمان آن‌ها اکیدا بپرهیزید

موارد مصرف قرص کلوزاپین

این دارو عموما برای بیماری‌های روانی سایکوتیک تجویز می‌شود و می‌تواند بر روی نشانگان مثبت روان‌گسیختگی مانند توهم و هذیان و بر روی نشانگان منفی مانند دوری از جامعه و رفتارهای غیر اجتماعی تاثیرات درمانی مهمی داشته باشد.

این دارو عموما برای بیماران سایکوزی که حال وخیمی دارند تجویز می‌شود.

موارد تجویز این دارو شامل موارد زیر است :

درمان اسکیزوفرنی در بیماران مقاوم به درمان، مخصوصا  در بیمارانی که به سایر داروهای مهار کننده سایکوز متعارف (حداقل دو عدد دارو) مقاومت نشان ‌می‌دهند

کاهش دادن احتمال خودکشی در بیماران اسکیزوفرنی که شدیدا در فکر اقدام به خودکشی هستند

درمان‌ بیمارهای مبتلا به مانیا که نسبت به بقیه درمان‌ها مقاومت نشان‌ می‌دهند

درمان بیماران مبتلا به اختلالات شخصیت اسیکیزوئید

مکانیسم اثر

کلوزاپین روی گیرنده های دوپامینی و سروتونرژیکی اثر میکند. این دارو همچنین اثر مهاری بروی گیرنده‌های آدرنرژیک،کولینرژیک و هیستامینی از خود نشان می دهد.

کنترل رفتار و علایم روانی با کمترین بروز عوارض خارج هرمی

تشدید اختلالات خواب (از طریق بلوک گیرنده هیستامینی)

شروع اثر:

بهبود خواب 1 هفته
اثرات ضدجنون 12-6 هفته

طول اثر:

متغیر

اوج اثر:

12-6 ماه

منع مصرف

در صورتی که دچار اختلالات و بیماری‌های خونی مانند آگرانولوسیتوز، میلوپرولیفراتیو مخصوصا دیسکرازی خونی یا پیشینه مبتلا شدن به آن و ضعف مغز استخوان هستید این دارو را نباید مصرف کنید. موارد دیگری با منع مصرف نسبی، مانند اختلال کبدی و اختلالات قبلی دستگاه قلبی و عروقی وجود دارند

عوارض مصرف قرص کلوزاپین

این دارو می‌تواند باعث شود که گلبول‌های سفید خون از بین بروند و سیستم ایمنی بدن را به شدت ضعیف کنند. این اتفاق اگر بخواهد رخ دهد معمولا در 6 ماه اول اتقاق می‌افتد و بعد از آن فقط 1 درصد افراد را درگیر می‌کند. عوارض این دارو بسیار مشخص و برجسته هستند که باعث عدم پذیرش از سمت بیماران می‌شود. از شایع‌ترین عوارضی که پس از مصرف این دارو به وجود می‌آید افزایش وزن، لرزش، سرگیجه، سردرد، خواب‌آلودگی، تهوع، یبوست، خشکی دهان یا افزایش بزاق دهان، دید تار، افزایش ضربان قلب و تعریق زیاد است. همچنین خطر تشنج با بالا رفتن دوز در شخص بیشتر می‌شود.

از عوارض دیگر این دارو می‌توان به یرقان، کم‌خونی همولوتیک، ناتوانی جنسی، رنگ‌پریدگی، کاهش یا افزایش دمای بدن، ژنیکوماستی، اختلال در قاعدگی، نعوذ دائم، کابوس شبانه، احتقان بینی، آریتمی قلبی، گالاکتوره، به ندرت تغییرات فشار خون، افزایش قند خون، استفراغ، مشکل در دفع ادرار و میوکادریت و پروکادریت اشاره کرد